پاورپوینت آشنایی با نرم افزار لینگو . (pptx) 24 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 24 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
آشنایی با نرم افزار لینگو
به نام خدا
معرفی نرم افزار لینگو
مقدمه
نرم افزارهای مشابه
ویژگی های لینگو
مقدمه :
بسته های نرم افزاری لیندو و لینگو توسط شرکت لیندو سیستمز برای حل مسائل بهینه سازی در دانشگاه، صنعت و تجارت، طراحی گردیده است. لینگو ابزاری ساده برای بهره گیری از قدرت برنامه ریزی خطی و غیر خطی در فرموله کردن مسائل خیلی بزرگ به صورت مختصر و تجزیه و تحلیل آنهاست.
نرم افزارهای مشابه :
امروزه بسیاری از مدل های بهینه سازی تحقیق در عملیات اعم از مدل های خطی ، غیر خطی و یا عدد صحیح به مدد نرم افزار های کامپیوتری به سادگی قابل تجزیه و تحلیل می باشند. در این میان می توان از نرم افزارهایی چون GAMS، GINO، LINDO، LINGO، QSB، TORA نام برد.
LINGO بعد از GAMS قوی ترین نرم افزار تحقیق در عملیات می باشد. از جمله برتری های LINGO نسبت به LINDO یا GAMS ، قدرت آن در مدل سازی تمام مسائلی است که توسط LINDO مدل شده اند، بدون اینکه نیازی به تعیین نوع مدل توسط کاربر باشد، درحالی که LINDO یا GAMSچنین قابلیتی را دارا نمی باشد. یکی دیگر از قابلیت های مهم LINGOبرخورداری از Helpی بسیار قوی ، ساده و کامل می باشد. به گونهای که با استفاده از Help آن می توان تا حد زیادی بر این نرم افزار مسلط شد. آخرین نسخه این نرم افزار نسخه 12 بوده ولی نسخه 11 آن رایج تر است.
ویژگی های بارز :
قابلیت مدل سازی بصورت کارا و صحیح؛
قابلیت بالای تحلیل مدل؛
دارا بودن توابع مختلف ریاضی ، آماری و احتمالی؛
قابلیت خواندن اطلاعات از Fileها و Worksheetهای دیگر؛
کار کردن در محیط Windows.
و همچنین قادر به حل مسائل مختلف بهینه سازی از جمله :
برنامه های خطی ، کوآدراتیک ، خطی عدد صحیح ، کوآدراتیک عدد صحیح ، عدد صحیح خطی خالص ، عدد صحیح کوآدراتیک خالص ، غیر خطی ، غیر خطی عدد صحیح ، غیر خطی عدد صحیح خالص.
اصول اولیه در لینگو :
برای حل مسائل در لینگو که بسیار مشابه لیندو است، می توان مسائل را به دو روش از طریق صفحه کلید ( ارتباط دو طرفه با کاربر ) و یا با استفاده از فایلهایی که در جای دیگر تولید شده اند ( که این فایلها یا خود شامل دستورات هستند و یا به عنوان بخشی از یک برنامه جامع ، دارای کدهای سفارشی و کتابخانه های بهینه سازی لینگو هستند )، وارد کامپیوتر کرد. در اینجا به روش اول، یعنی ارتباط دو طرفه با کاربر متمرکز می شویم.
وارد کردن یک مدل در نسخه تحت ویندوز لینگو ، شبیه تایپ کردن در یک محیط پردازشگر متنی تحت ویندوز است ؛ چون وقتی در یک مدل داده تایپ می کنید، تقریبا باید آنچه را که به صورت دستی نوشته اید، وارد مدل کنید. کاربر می تواند اطلاعات ورودی خود را در پنجره ی داخلی که ابتدا تحت عنوان Lingo Model است، وارد کند. همچنین، لینگو شامل دستورات ابتدایی ویرایش برای بریدن ، کپی کردن و چسباندن یک متن است. این ابزار ها و سایر ویژگی ها، در منوی فرمانها موجود است که در ادامه مورد بررسی قرار می گیرد.
لینگو نیازمند تابع هدف ، یک یا چند متغیر و یک یا چند محدودیت است. که بر خلاف لیندو، محدودیت های لینگو بعد از عبارات خاص از قبیل Subject to یا Such that نمی آید.
در لینگو هر عبارت با یک “ ; “ پایان میابد؛
هر گاه بخواهیم یک عبارت توضیحی به متن برنامه بیافزاییم کافیست در ابتدای عبارت از علامت تعجب( ! ) استفاده کنیم. این توضیحات نیز به “ ; “ ختم می شوند. کلیه عبارات متنی که مابین ( ! ) و “ ; “ نوشته می شوند از سوی لینگو نادیده گرفته می شوند؛
لینگو به بزرگ یا کوچک بودن حروف حساس نیست ؛
تابع هدف بسته به اینکه به صورت حداکثر سازی یا حداقل سازی باشد، به شکل “Max=…” یا “Min=…” نوشته می شود.
در آغاز نوشتن هر مدل، باید از دستور “Model:” استفاده کرد. سپس کلیه ارکان مدل شامل تعریف مجموعه ها، ورود داده ها، تابع هدف و محدودیت ها، نوشته خواهد شد و مدل با دستور “End” به پایان میرسد. دو دستور “Model:” و “End” نیازی به “ ; “ ندارند.
می توانیم دو خط برنامه لینگو را در یک خط بیاوریم و یا یک خط آن را در دو سطر بیاوریم:
Max=100*standard
+150*turbo;
یا
Standard<=100;turbo<=120;
حتی می توانبم توضیحات را در وسط محدودیت ها بیاوریم:
X=Y+!Number of products;Q+2*C;
( معادل X=Y+Q+2*C است )
عملگرهای ریاضی حتما فراموش نشود؛ ( مخصوصا عملگر ضرب “ * “ )
2x+3y<=25 (اشتباه)
2*x+3*y<=25 (درست)
اسامی متغیرها حتما با یک حرف شروع می شوند. بعد از آن می توان حرف ، رقم یا زیرخط ( _ ) استفاده کرد. اسم متغیرها نمی تواند بیشتر از 32 کاراکتر باشد.
استفاده از فاصله “ “ در اسم متغیر ها ممنوع است.
اگر بخواهیم به محدودیت اسمی اختصاص دهیم در ابتدای محدودیت اسم آن را در داخل علامت کروشه می آوریم و به صورت مقابل می نویسیم: [اسم محدودیت]
