صفحه محصول - پاورپوینت تعليم و تربيت در عهد صفويه

پاورپوینت تعليم و تربيت در عهد صفويه (pptx) 24 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 24 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

تعليم و تربيت در عهد صفويه سلسله صفويه ظهور تشيع و نقش آن در تحول فرهنگي تعليم و تربيت در عهد صفويه پيدايش خانقاه مدارس صفويه فهرست صفويان دودماني ايراني و شيعه بودند كه در سالهاي 880 تا 1101 هجري شمسي برابر با 1501 تا 1722 بر ايران حكو مت كردند. بنيانگذار آن شاه اسماعيل صفوي و آخرين پادشاه صفوي سلطان حسين بود كه در سال 1101 ه.ش. از افغان ها شكست خورد. سلسله صفويه صفويان آيين تشيع را در ايران گسترش دادند و آن را كه مهمترين عامل پيوند ايرانيان بود به عنوان همبستگي ملي ايرانيان برگزيدند. شيوه فرمانروايي صفوي تمركزگرا و نيروي مطلقه در دست شاه بود. يكي از مهمترين دلايل اهميت صفويه اين بود بعد از انقراض سلسله ساسانيان كه بيگانگان بر ايران حكومت كردند، يك خاندان ايراني بر سرير قدرت نشست. صفویان همواره بزرگترین سد در برابر ترکان عثمانی بودند و اندیشه‌ی بازپس‌گیری مرزهای هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان را داشتند. صفویان در جنگ‌های خود با عثمانی‌ها همواره با نام ایران می‌جنگیدند. ترکان عثمانی تا پیش از بیرون رانده شدنشان به دست شاه عباس بزرگ، آذربایجان و قفقاز را به اشغال درآورده و از مردمان این منطقه کشتار فراوانی کردند. صفویان فرهنگ، هنر، موسیقی، معماری ایرانی و ادبیات پارسی را گسترش می‌دادند و سرانجام شاه عباس پایتخت خود را به اصفهان جابجا كرد. رسميت مذهب تشيع اثني عشري و اتحاد سياسی ايران بر مبناي يكپارچگي مذهب شيعه اماميه اقتضاء مي‌‌كرد تا جنبشي نيز در حوزه فرهنگ تشييع صورت گيرد و حركت تأليف و ترجمه را تسريع وتقويت بخشد. تا زير بناي اعتقادي و فكري و فقهي تشيع را در چارچوب مكتبي با پشتوانه‌كلامي و فقهي قوي در ايران عرضه كند و آموزه‌هاي عقيدتي مذهب جديد براي تثبيت و استحكام نومذهبان، تبيين و تقسيم گردد و قواعد و قوانين فقهي جهت راهنماي عمل به احكام شرعي ارائه شود. ظهور تشيع و نقش آن درفرهنگ  از آنجا كه بيشتر متون و منابع مذهبي شيعه به زبان عربي بود و نمايندگان فرهنگ شيعي قبل از صفويه عمدتاً عرب بودند و يا آثار خود را به زبان عربي به نگارش در مي‌‌آوردند در آغاز تشكيل حكومت صفوي ترجمه و شرح كتب ديني در اولويت اساسي قرار داشت. بنابراين ترجمه و شرح و تفسير متون در آثار مزبور عرصه آزموني براي علماي شيعي مذهب بود تا خلاقيت و استعداد خود را در تبيين معرفت ديني از نوع شيعي آن در ايران بروز دهند.