صفحه محصول - پاورپوینت درس ششم امویان بر مسند قدرت

پاورپوینت درس ششم امویان بر مسند قدرت (pptx) 47 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 47 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

به نام خداوند جان و خرد درس 6 امویان بر مسند قدرت هدف آشنایی با تحولات مهم و ویژگی های خلافت بنی امیه و دستاوردهای تمدنی مسلمانان را در اَندُلُس امویان پیش از خلافت امویان از دوران جاهلیت تا زمان پذیرش اسلام امویان (بنی امیه)، از خاندان‌های قدرتمند و پُر نفوذ قبیله قریش در عصر جاهلیت به شمار می‌رفتند. این خاندان از طریق تجارت و اداره برخی از مناصب كعبه ، ثروت فراوانی اندوخته بودند. پس از بعثت پیامبر، بنی امیه با سرسختی تمام در برابر دعوت به اسلام، ایستادگی كردند و سران آنان یعنی ابوجهل و ابوسفیان ، رهبری سیاسی نظامی قریش را علیه مسلمانان به دست گرفتند. خاندان بنی امیه پس از فتح مكه ، به ظاهر مسلمان شدند. امویان از دوران ابوبکر تا تشکیل حکومت امویان در دوران خلافت ابوبكر و عمر فعالانه مشاركت كردند؛ از جمله دو پسر ابوسفیان به نام های یزید و معاویه، فرماندهی بخشی از سپاه اعراب مسلمان را در جریان فتح منطقه شام به عهده گرفتند و سپس یكی پس از دیگری، از سوی عمر به حكومت این منطقه مهم منصوب شدند. در خلافت عثمان كه خود از خاندان بنی امیه بود، نفوذ و قدرت امویان بسیار افزایش یافت و حكومت شهرهای مهم و فرماندهی سپاه را برای ادامه فتوحات در اختیار گرفتند. پس از عثمان، بیشتر سران بنی امیه از بیعت با علی علیه‌السلام خودداری و با آن حضرت به مخالفت پرداختند. امویان كه نقش مهمی در ایجاد جنگ جمل داشتند، پس از شكست در این جنگ، به معاویه در شام پیوستند و با تمام قوا از او در جنگ صفین پشتیبانی كردند. حکومت معاویه بر شام معاویه در زمان عمر به حكومت شام منصوب شد و با وجود اعتراض و مخالفت برخی از مسلمانان تا زمان خلافت علی علیه‌السلام در این مقام باقی ماند. حكومت طولانی مدت وی بر منطقه شام، این منطقه را تبدیل به پایگاهی مناسب و مطمئن برای قدرت‌طلبی و ثروت اندوزی بنی امیه ساخت. معاویه در طی این مدت با فریب كاری و تبلیغات فراوان پشتیبانی كامل مردم شام را نسبت به خود و خاندانش جلب كرد. ازاین رو، شامیان در جریان شورش معاویه بر امام علی و امام حسن علیهما‌السلام ، از امویان طرفداری كردند. معاویه برای رسیدن به اهداف قدرت‌طلبانه‌ای كه در سر داشت، خود را خون‌خواه و وارث حقیقی عثمان، خلیفه سوم معرفی می‌نمود. او، همچنین با وعده حكومت شهرها و مناطق مختلف و بذل و بخشش فراوان از بیت‌ا‌‌لمال، عده ای از سیاست مداران زیرک و جاه‌طلب مانند عَمروعاص و مُغَیره بن شُعبه را به خدمت گرفت. با خُدعه ع مروعاص بود كه معاویه از شكست حتمی در جنگ صفین نجات پیدا كرد. تأسیس خلافت امویان پس از شهادت حضرت علی علیه‌السلام (21 رمضان سال 40 ق.) گروهی از مردم كوفه با امام حسن علیه‌السلام به عنوان خلیفه بیعت كردند. معاویه نیز در شام خود را خلیفه و امیرالمؤمنین خواند و از مردم آنجا بیعت گرفت. او سپس با شتاب به عراق لشكركشی كرد. امام به منظور مقابله با دشمن، همراه با سپاهی كه فرماندهی آن را قیس بن سعدبن عُباده انصاری به عهده داشت از كوفه خارج شد و در جایی موسوم به ساباط اردو زد. دسیسه‌های معاویه برای خریدن یا جدا كردن فرماندهان و بزرگان سپاه كوفه از آن حضرت، موجب ایجاد آشفتگی در سپاه ایشان شد و حتی امام حسن علیه‌السلام مورد سوء قصد یكی از سپاهیانش قرار گرفت. در چنین اوضاعی كه اعتماد امام نسبت به كوفیان سلب شده بود، آن حضرت برای جلوگیری از ریختن خون مسلمانان، با شرایطی خلافت را به معاویه واگذار كرد. با به خلافت رسیدن معاویه، دوران خلفای نخستین به پایان رسید و خلافت اموی آغاز شد. در دوران خلافت امویان ، 14 نفر از اعضای خاندان بنی امیه از دو شاخه سفیانی و مروانی یكی پس از دیگری بر مسند قدرت نشستند.